تاثیر تمرکززدایی مالی بر رشد اقتصادی درایران

یکی از مهم ترین موضوعات مورد توجه در کشورهای در حال توسعه مساله رشد اقتصادی است. با توجه به نقش دولت در رشد و توسعه، بررسی عوامل موثر بر کارایی بخش عمومی مباحث مهمی را در میان اقتصاددانان مطرح کرده است. از جمله سیاست های مورد توجه سیاستگزاران اقتصادی، سیاست تمرکززدایی مالی است که به معنی انتقال قدرت تصمیم گیری نسبت به ترکیب مخارج و درآمدها از دولت مرکزی به دولت های محلی، در میان اقتصاددانان مورد توجه قرار گرفته است. اجرای این سیاست به سبب ایجاد بهبود کارایی در ارائه کالاها و خدمات عمومی محلی که بر اساس سلایق و ترجیحات مناطق مختلف تهیه می شود، بر رشد اقتصادی تاثیر خواهد گذاشت. تاکید سند چشم انداز بیست ساله جمهوری اسلامی و نیز برنامه های پنج ساله توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران بر تمرکززدایی مالی به عنوان عامل مهم در افزایش رشد اقتصادی، موید این مطلب است. این رساله تاثیر تمرکززدایی مالی بر رشد اقتصادی را با استفاده از شاخص های مختلف و با روش های پیشرفته ی الگوی غیرخطی با اثرات ثابت و تقریب خطی الگوی غیرخطی برآورد نموده است. نتایج تحقیق که در چارچوب الگوهای رشد درون زا و با استفاده از داده های تابلویی طی سال های (1379-1386) استان های کشور به دست آمده است، نشان می دهد که تاثیر شاخص های مختلف تمرکززدایی درآمدی درالگوی غیرخطی با استفاده از تابع" کاب داگلاس" و تابع " کشش جانشینی ثابت" بر رشد اقتصادی مثبت و با معنی است. در خصوص تاثیر شاخص های مختلف مخارج در الگوی غیرخطی نتایج معنی داری حاصل نشده است. بنابراین با توجه به نتایج این رساله و نیز با توجه به این که اجرای این سیاست در مراحل اولیه قرار دارد، پیشنهاد می شود این سیاست در عمل مورد توجه و تاکید بیشتری قرار گیرد.